من قدرتی دیگر به تن ندارم
دستی دگر چون در بدن ندارم

دشمن چو بسته راه من ز هر سو
به خیمه راه آمدن ندارم

افتاده ام تنها به چنگ دشمن
و آن بازوی لشگر شکن ندارم

زین حال من ، عدو گرفته نیرو
چون قدرتی دیگر به تن ندارم

شد پاره مشگ و  آب ها فرو ریخت
به خیمه ، روی آمدن ندارم

شرمنده ام اخا ، چو پیشم آیی
من قدرت بر پا شدن ندارم

زینب مگر چشم مرا ببندد
در کربلا ، مادر که من ندارم

پوشیده ام لباس فخر و عزت
چه غم اگر که من کفن ندارم

به مادرم ام البنین بگوئید :
دیگر غمی ازین محن ندارم

جز وصف حال عاشقان حسانا
در مطلبی میل سخن ندارم

شد مدتی ، کز تو خبر ندارم
جز فکر تو ، فکری به سر ندارم

فخر تو بس ، که خادم حسینی
من هم جزین ، فخر دگر ندارم

بنشسته ام در راه انتظارت
یک دم نظر زین راه بر ندارم

عباس من ، عباس من ، کجائی ؟
صبر و توان ، زین بیشتر ندارم

من ره نشین وادی بقیعم
آن طایرم ، که بال و پر ندارم

جز خواب تو ، خواب دگر نبینم
جز یاد تو ، شب تا سحر ندارم

چشمم ز بس که بر تو زار بگریست
دیگر به دیده اشک تر ندارم

ای عمر من ، برگ و برم تو بودی
من ، آن شجر ، که برگ و بر ندارم

دیگر امید بازگشتنت را
ای جان مادر ، زین سفر ندارم

فرق تو و عمود آهنینی ؟
من باور این قول و خبر ندارم

با من مگوئید این خبر ، خدا را
در زندگی جز او ثمر ندارم

مردم مرا ام البنین مخوانید
حالا که من دیگر پسر ندارم ...